முதலாவது, உனக்குள்ளே இருக்கிற உசியா ராஜா மரணமடைய வேண்டும். சிங்காசனத்தில் வீற்றிருக்கிற பாவ சந்தோஷங்களை உருட்டித்தள்ள வேண்டும். ஆண்டவரை எப்போதும உயரமும் உன்னததுமான சிங்காசனத்தில் வீற்றிருக்கிறவராய் நீ பார்க்க வேண்டும்.
சேராபீன்கள் ஏசாயாவே, கர்த்தர் உன்னை உயர்த்தும்போது நாங்கள் எங்களை இரண்டு செட்டைகளால் மூடிக் கொண்டதைப்போல உன் சுயத்தை மூடிக் கொள். உன்னை வெளிக் காட்டாதே. உன்னை மறைத்துக் கொண்டு, அவரையே உயர்த்து. சேராபீன்கள் இரண்டு செட்டைகளால் தங்கள் கால்களை மூடிக் கொண்டன. உன்னுடைய சுய சித்தத்தின்படி நடந்து திரியாது. பரிசுத்த ஆவியானவர் உன்னை இடைகட்டி, உன் கால்களை வழிநடத்திச் செல்லுவார். ஆவியில் பறக்கிற அந்த அநுபவங்களுக்காக இரண்டு செட்டைகள் வைத்துக் கொள். ஒரு செட்டை கர்த்தரை துதிக்கிற துதியாயிருக்கட்டும். மறுசெட்டை கர்த்தரை ஆராதனை செய்து, கர்த்தரை மகிமைப்படுத்துகிறதாயிருக்கட்டும்.
எப்போதும் கர்த்தரை பரிசுத்தர்! பரிசுத்தர்! பரிசுத்தர்! என்று துதி. உன்னுடைய வாழ்க்கையில் முக்கியமானது
தேவனுக்கேற்ற பரிசுத்தம். பரிசுத்தத்தின் எல்லையில் வந்து சேர வேண்டும். ஆண்டவருடைய பரிசுத்தத்தை நீ துதிக்கும்போதுதான் உலக அசுத்தங்கள் உன்னை விட்டு நீங்கிப் போகும்.
சில பாவ வழக்கங்கள் தொடர்ந்து வந்து கர்த்தருடைய பிரசன்னத்தை உணர முடியாதபடி செய்கிறது.பரிசுத்தர் என்று நீ துதிக்க துதிக்க அவருடைய தெய்வீக பரிசுத்தம் உன்னிலே குடிக் கொள்ளும். பரிசுத்தர் என்று அவர் அழைக்கும்போது அப்போதுதான் ஒரு பயங்கரமான பாவஉணர்வு ஏசாயாவைப் பிடித்தது. தான் ஊழியக்காரனாய், ஒரு தீர்க்கதரிசி யாயிருந்தபோதிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட பாவம் எழும்ப முடியாதபடி கூட்டிக் கொண்டே இருந்தது. அதுதான் அசுத்தமுள்ள வார்த்தைகள்.
அலறிச் சொன்னார், ஐயோ! நான் அசுத்த உதடுகளால்பேசி விடுகிறேன். எதிர்பாராத விதத்தில் அளவுக்கு அதிகமாய் பேசிவிடுகிறேன். முறுமுறுத்து விடுகிறேன். அசுத்தம் என் வாயில் வந்துவிடுகிறது. என்னுடைய பரிசுத்தத்தில் கறைகள் வந்துவிடுகிறது.அந்த நேரத்தில்ஆண்டவர் ஒரு சுத்திகரிப்பையும் ஒரு பரிசுத்தத்தையும் கொடுத்தார். பரிசுத்தமாக்குவதற்காக சேராபீன் அந்த பலிபீடத்தை நோக்கி கடந்துப் பறந்துபோனார்.அந்த பலிபீடந்தான் கொல்கதா மேட்டிலுள்ள கல்வாரி பலிபீடம். அதிலிருந்து ஒரு அக்கினி குறடை எடுத்துக் கொண்டு வந்தான். அதுதான் பரிசுத்த ஆவியானவருடைய அக்கினி. கல்வாரி அன்பையும் பரிசுத்த ஆவியின் அக்கினியையும் இணைத்து தொட்டபோது, இது உன்னை தொட்டதினால் நீ பரிசுத்தமடைந்தாய் என்று சொன்னார்.
ஆண்டவர் தன் அன்பை வெளிப்படுத்தினார். உன்னதமுமான சிங்காசனத்தில் அவர் வீற்றிருந்தாலும் அவருடைய வஸ்திரத் தொங்கல் தேவாலயத்தில் விழுந்தது. பெரிய அரண்மனையில் அவருடைய வஸ்திரத் தொங்கல் விழவில்லை. பெரிய பர்வதங்களில் இயற்கை காட்சியுள்ள இடங்களில் அவருடைய வஸ்திரம் விழவில்லை.தேவனுடையப் பிள்ளைகள் கூடி கர்த்தரை ஆராதிக்க வருகிற கர்த்தருடைய ஆலயத்தில் அந்த வஸ்திரம் விழுந்தது.
இன்றைக்கு காணப்படுகிற ஆலயமுமுண்டு. காணப்படாத விதத்தில் நீங்கள் கர்த்தருடைய ஆலயமாயிருக்கிறீர்கள். அவர் அவ்வளவு உயரமுடைவராயிருந்தாலும் அவருடைய வஸ்திரத் தொங்கலை உங்களுடைய உள்ளத்தில் விழும்படி செய்கிறார். ஆலயம் முழுவதையும் தம்முடைய மகிமையால் நிரப்பும்படி செய்கிறார். வஸ்திரத் தொங்கல் என்றுச் சொல்லும்போது ஆண்டவருடைய வஸ்திரம் (சங்.104:1,2) இங்கே மூன்று வஸ்திரங்களைக் குறிக்கிறது.
முதலவாவது அவருடைய வஸ்திரம் மகிமைப் பொருந்திய வஸ்திரம், இரண்டாவது மகத்துவமாக வஸ்திரம், மூன்றாவது ஒளியையே அவர் வஸ்திரமாக தரிப்பித்திருக்கிறாராம். இந்த மூன்று காரியமும் இன்றைக்கு உங்கள் மேல் விழுகிறது. ஜோதி மயமான ஒரு பிரசாகத்தை உங்களுக்குள் கொண்டு வருகிறார்.
அவருடைய வஸ்திரம் நம் மத்தியில் விழுவதற்கு காரணம் என்ன? இயேசு இந்தப் பூமியிலிருந்தபோது 12 வருடமாய் உதிரப் போக்கினால் கஷ்டப்பட்ட பெருமுபாடுள்ள ஒரு ஸ்திரீ. இரத்தத்தில்தான் உயிர் இருக்கிறது. ஆனால் அந்த இரத்தம் 12 வருடமாக கட்டுக்கடங்காமல் போய் கொண்டிருந்தார் அவளுடைய ஜீவனேப் போய்க் கொண்டிருக்கிறதென்று அர்த்தம். ஆண்டவரிடமிருந்து ஒரு அற்புதத்தைப் பெற விரும்பினாள். ஆகவே அவருடைய வஸ்திரத் தொங்கலையாவது தொட வேண்டும் என்று பின் பக்கமாய் வந்து,வஸ்திரத்தின் ஓரத்தை தொட்டார்.
அந்த வஸ்திரத்தின் ஓரத்திலிருந்து சர் என்று ஒரு மின்சாரம் அடிக்கிற போல ஒரு தேவ வல்லமை அவள் மேல் இறங்கினது. 12 குணமாகாத அவள் தன்னுடைய ஆஸ்தியையெல்லாம் செலவளித்து வைத்திரைப்பார்த்த அவள் அந்த வஸ்திரத்தின் ஓரத்தை தொட்டபோது இமைப் பொழுதில் சரீரத்தின் ஆரோக்கியத்தை உணர்ந்தாள். மாற்.6:56-ல் இயேசுவின் வஸ்திரத்தின ஓரத்தையாகிலும் தொட வேண்டுமென்று விரும்பினார்களாம். தொட்ட யாவரும் சுகமடைந்தார்கள். அற்புதங்களைப் பெற்றார்கள்.
விசுவாசத்தோடு ஆண்டவர் இந்த ஆலயத்தில் எழுந்தருளியிருக்கிறார்.அந்த வஸ்திரத் தொங்கல் என் மேல் விழுகிறது. அந்த விசுவாச தொடுகை உங்களுக்கிருக்குமென்றால் அற்புதத்தை நீங்கள் பெறுவீர்கள்.
பழைய ஏற்பாட்டில் யாக்கோபைக் குறித்து வாசிக்கிறோம். அவனுடைய தகப்பனுடைய ஆசீர்வாதத்தின் மேல் ஒரு ஆசை. அவனுடைய தாய் ஒரு வழியை சொல்லிக் கொடுத்தார்.
நீ ஆசீர்வாதத்தைப் பெற வேண்டுமென்றுச் சொன்னால் நீ காரியத்தை செய். உன் வஸ்திரத்தை எடுத்துவிடு. உன் அண்ணனின் வஸ்திரத்தை எடுத்துப் போட்டுக் கொள். ஒரு ஆட்டுக் குட்டியின் தோலை கையில் போட்டு, நூலால் தைத்து விடுகிறேன். உன்குரலைப் பார்த்தால் யாக்கோபின் குரல் என்று கண்டுப் பிடிப்பார். ஆனால் அந்த வஸ்திரத்தைத் தொட்டுப் பார்க்கும்போது அண்ணனுடைய வஸ்திரத்தை மோந்துப் பார்க்கும்போது ஏசாதான் என்று நினைத்து, உன்னை ஆசீர்வதிப்பார்.
தகப்பனுடைய ஆசீர்வாத்தைப் பெறுவதற்கு யாக்கோபு இரண்டு காரியத்தை செய்தான். ஏசாவின் வஸ்திரத்தைப் போட்டார். ஆட்டுக் குட்டியின் தோலை அவனுடைய கையில் போட்டுகு கொண்டார். இன்றைக்கு பிதாவாகிய தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தைப் பெறும்படிக்கு நாம் வந்திருக்கிறோம். நமக்கொரு ஒரு மூத்த சகோதரன் இயேசு கிறிஸ்து அவருடைய வஸ்திரத்தையேநாம் போடுகிறோம். நமக்காக அடிக்கப்பட்ட ஆட்டுக்குட்டியானவர் அவருடைய தோலை நம்முடைய தோளோடு கையோடு இணைத்து, போகும்போதுதான் பிதாவானவர் மனதுருகி, மனதுருகி நம்மை ஆசீர்வதிப்பார்.
இன்றைக்கு அந்த வஸ்திரத் தொங்கலை உங்கள் மேல் விழப் பண்ணினபோது குமாரனாகிய இயேசுவை நினையுங்கள். உங்களுக்காக அடிக்கப்பட்டஆட்டுயானவரை நினையுங்கள்.
பிலாத்துவின் அரண்மனையில் அவருடைய முதுகை -யெல்லாம் சவுக்கினால் அடித்து, நொறுக்கிப் பிழிந்தப் பிறகு முதுகும் உழப்பட்டநிலம்போல அவ்வளவு கொடூரமான நிலைமையில் அடித்தார்களே என்று ஜனங்கள் என்ன எண்ணுவார்கள் என்று பிலாத்து ஒரு சிவப்பு மேலங்கியை அவருக்கு உடுத்தி அனுப்பினானாம்.
நீதிமொழிகளில் உன் வஸ்திரம் வெண்மையாகவும்,உன் தலையில் எண்ணெய் குறையாமலுமிருக்கட்டும். அந்த அவர் வெண் வஸ்திரத்திற்குப் பதிலாக சிவப்பு வஸ்திரத்தை உடுத்தியிருந்தார். சிவப்பு அங்கி அவருடைய இரத்தத்தை காண்பிக்கிறது. அந்த சிவப்பு என்பது ஆண்டவர் நமக்குத் தரப் போகிற இரட்சிப்பைக் காண்பிக்கிறது.
இரட்சிப்பில் சிவப்பான வஸ்திரத்தை தரித்திருந்த அவர் அபிஷேகம் பெற வரும்போது அந்த அபிஷேகத்தினாலே வெண்மையும் பிரகாசமுமான வஸ்திரத்தை தரித்தவராய் அவர் கடந்து வந்தார்.
அவருடைய வஸ்திரத் தொங்கல் நம் மேல் விழுவதற்கு இன்னொரு காரணமுமுண்டு. சங்.133:2--ல் ஆரோனின் சிரசின் மேல் ஊற்றப்பட்ட அந்த அபிஷேகம் அவனுடைய தாடி வழியாய் வழிந்து, பிறகு அவருடைய அங்கியின் வழியாய் வழிந்ததாம். வஸ்திரத் தொங்கல் வழியாய் வழிந்தது. அந்த வஸ்திரம் முழுவதிலும் தேவனுடைய அபிஷேகம் நிறைந்திருந்தது.
தாவீது ராஜா சொல்லுகிறார், என்னுடைய எல்லா சத்துருகளுக்கு முன்பாக ஆண்டவர் என் தலையை எண்ணெயால் அபிஷேகம் பண்ணுகிறார். அது தலையோடு நிற்கவில்லை. கழுத்தோடு நிற்கவில்லை,தாடியோடு நிற்கவில்லை. என் பாத்திரம் நிரம்பி வழியும்படி அபிஷேகம் பண்ணினார். ஆண்டவர் நமக்கு கொடுத்த அபிஷேகம் மற்றவர்களுக்கும் பிரயோஜனமாயிருக்கும்.
தேவன் அவருக்கு தம்முடைய ஆவியை அளவில்லாமல் கொடுத்திருந்தார் என்று யோவான் 3:34--ல் பார்க்கிறோம். அப்.10:38 -ல் நசரேயனாகிய இயேசுவை தேவன் பரிசுத்த ஆவியினாலும் வல்லமையினாலும் அபிஷேகம் பண்ணினார். தலையில் பிதாவாகிய தேவன் ஊற்றின அபிஷேகத்தை கர்த்தர் நம் மேலும் விளங்கப் பண்ணுகிறார். நம் வஸ்திரத் தொங்கல் மேலும் விளங்கப் பண்ணுகிறார்.
பல வருடங்களுக்கு முன்பாக நான் டென்மார்க் தேசத்திற்குப் போயிருந்தேன். நான் தங்கின அதே வீட்டில் 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக நம் இந்திய தேசத்தின் அப்போஸ்தலர் என்றழைக்கப்பட்ட சாது சுந்தர் சிங் டென்மார்க்கிற்கு போயிருந்தபோது அவர்கள் வீட்டிற்கு போயிருந்திருக்கிறார். அந்த வீட்டுக்காரர் சொன்னார்.இந்த இடத்தில்தான் சாது சுந்தர் கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்திருந்தார். சாது சுந்தர் சிங்கிலும் பெரியவர் நம் மத்தியில் எழுந்தருளியிருக்கும்போது நம்முடைய இடமெல்லாம் அவருடைய மகிமையால் நிரம்பியிருக்கும்.
ஜாண்வெஸ்லி என்ற வேத மனிதனுடைய காலத்தில் ஊருக்கு வெளியே ஒரு முட்புதர் அருகில் ஜனங்களெல்லாரும் கூடி ஜெபம் பண்ணுவார்கள். தினமும் மாதக் கணக்கில் அப்படி ஜெபம் பண்ணி, ஜெபம் பண்ணி அந்த இடத்திற்கு கிட்டேப் போனாலே ஒரு வல்லமை, ஒரு அக்கினி தாக்குவதைப் போலிருக்கும். அந்த இடத்திற்கு கிட்டேப்போனவுடனே தன்னை யும் அறியாமல் அந்நிய பாஷை பொங்கி பொங்கி வந்துக் கொண்டிருக்கும்.
தினமும் ஜெபம் பண்ணி, ஜெபம் பண்ணி பால்யாங்கி சொன்னார், நீங்கள் மற்ற தேசத்தில்ஜெபிக்கிறதைப் பார்க்கிலும் கொரியாவில் வந்து ஜெபிப்பது வித்தியாசம். எங்கள் சர்சில் மாதத்தில் 24 நாட்கள் முழு இரவு ஜெபம் நடக்கும். ஞாயிற்றுக் கிழமை தவிர மற்ற எல்லா நாட்களிலும் முழு இரவு ஜெபம். அப்படி எங்கள் ஜனங்கள் ஜெபம் பண்ணி, ஜெபம் பண்ணி வான மண்டலத்திலுள் பொல்லாத ஆவிகளை துரத்திவிட்டார்கள் கர்த்தருடைய பிரசன்னத்தை ஆலயத்தில் உணர முடியும் என்று சொன்னார்.
ஆலயம் பரிசுத்தவான்கள்கூடுகிற இடம். ஆண்டவரை ஆவியோடும் உண்மையோடும் ஆராதிக்கிற இடம். கர்த்தருடைய ஆலயத்தில்தான் கர்த்தர் பெரிய பெரிய அற்புதங்களைச் செய்தார். அன்னாளுக்கு குழந்தையில்லாமல் போனபோது ஆலயத்திற்கு வந்துதான் அவருடைய இருதயத்தை ஊற்றி ஜெபித்தார். எசேக்கியா ராஜாவுக்கு விரோதமாய பகைவர்கள் படையெடுத்து வந்தபோது அந்த பயமுறுத்துகிற நிருபங்களை ஆலயத்தில் கொண்டு வந்து விரித்து, ஜெபம் பண்ணினார். புதிய ஏற்பாட்டிலும் ஆண்டவர் ஒரு சூம்பின கையையுடைய ஒரு மனிதன் இருந்தான். அந்த ஆலயத்தில் அவனைக் குணமாக்கினார். 18 வருடமான ஒரு கூனியை ஆலயத்தில் வைத்து குணமாக்கினார். ஆலயத்திற்குப் போகிற வழியில் இருந்த பிறவி சப்பாணியை பேதுருவும் யோவானும் குணமாக்கினார்கள்.
ஆலயத்தில் விசேஷித்த தேவப்பிரசன்னத்தை நாம் உணர முடியும். ஆகவேதான் அப்.பவுல் எபி.10:27-ல் சபை கூடி வருவதை விட்டுவிடாதிருங்கள் என்று சொல்லுகிறார். சபை கூடிவரும்போது அதில் ஒரு ஆசீர்வாதம். ஒருவர் மேலுள்ள அபிஷேகம் நம் மேல் அக்கினியாய் பற்றிப் பிடிப்பது மாத்திரமல்ல, ஆண்டவருடைய வஸ்திரத் தொங்கலால் அந்த தேவாலயமே நிரம்பியிருந்தது.
அந்த வஸ்திரத் தொங்கல் நீலமாயிருக்கும். ஒரு பக்கம் ஒலிக்கிற பொன்னால் செய்த ஒரு மணி. அதன் பக்கத்தில் பொன்னால் செய்த ஒரு மாதுளம் பழம். அந்த அங்கி முழுவதும் பார்டரில் பொன்னால் செய்த மணி, பிறகு ஒரு மாதுளம் பழம், ஒரு மணி, ஒரு மாதும் பழம் என்று சுற்றி வர கட்டியிருக்க வேண்டுமாம். வஸ்திரத் தொங்கலில் மணி என்றுச் சொல்வது ஆவியின் வரங்களைக் குறிக்கிறது. அந்த மாதுளம் ஆண்டவர் தருகிற ஆவியின் கனிகளைக் குறிக்கிறது. ஆண்டவருடைய வஸ்திரத் தொங்கல் நம் மேல் விழும்போது ஆவியின் வரங்களும் நம்மில் கிரியை செய்யும், ஆவியின் கனிகளும் கிரியைச் செய்யும்.
எலியா தீர்க்கதரிசி 1ராஜா.19:19-ல் தன்னுடைய வஸ்திரத் தொங்கலை, தன் சால்வையை எடுத்துக் கொண்டுப் போய் எலிசா மேல் போட்டார். எலியாவின் மேலிருந்த சால்வை எலிசாவின் மேல் விழுந்ததும் ஒரு தீர்க்கதரிசன அபிஷேகம் அவன் மேல் வந்தது. எலியாவிலும் பெரியர் தன் வஸ்திரத் தொங்கலை உங்கள் மேல்போடும்போது உங்களுக்கு தீர்க்கதரிசன வரத்தை தந்தருளுவார்.
கர்த்தருடைய வஸ்திரத் தொங்கல் தன் மேல் விழும்போது தனக்கொரு அழைப்பு. தனக்கொரு அபிஷேகம், கர்த்தர் தன்னை பயன்படுத்தப்போகிற விதங்கள் ஆகிய இவைகளையெல்லாம் ஒரே நிமிடத்தில் எலிசா விளங்கிக் கொண்டார்.
இன்னொரு முறையும் சால்வை விழுந்ததாம். அது எலிசா மேல் நேரிடையாக விழவில்லை. எலியா பரலோகத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படும்போது கீழே நின்ற எலிசா அதைக் கண் குளிரப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஒருஅக்கினி இரதம், குதிரைகள் வந்தன. எலியா அதில் கெம்பீரமாய் ஏறி உட்கார்ந்தார். ஒருசுழல் காற்று அப்படியே அந்த அக்கினி இரதத்தை மேலே உயர்த்தினது. இஸ்ரவேலுக்கு தகப்பனும் குதிரை வீரருமாயிருந்தவரே என்றுச் சொன்னபோது அந்த சால்வை எலியாவின் மேலிருந்த அந்த சாவை அப்படியே காற்றில் அசைவாடி, கீழே வந்தது. கீழே நிறைய தீர்க்கதரிசியின் புத்திரர்கள்பார்த்துக் பார்த்துக் கொண்டிருக்கக்கூடும். எலிசா மாத்திரம் அந்த சால்வையை நோக்கிப் போனார்.
முதல் சால்வையைப் போட்டது ஒரு தனிப்பட்ட அழைப்பு. இரண்டாவது சால்வை விழுந்தது ஒரு பொதுவான அழைப்பு. வேதத்தில் தனிப்பட்ட அழைப்புமுண்டு, பொதுவான அழைப்புமுண்டு. ஒரு தனிப்பட்ட ஒரு 12பேரை ஆண்டவர் தெரிந்துக் கொண்டார். இரவெல்லாம் ஜெபம் பண்ணி, அவர்களை தன் சீஷர்களாக தெரிந்துக் கொண்டார். பொதுவான அழைப்பைச் சொல்லுகிறார், ஒருவன் எனக்கு ஊழியம் செய்ய விரும்பினானால் தனிப்பட்ட முறையில் உன்னை அழைக்கவில்லையென்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அதற்காக உங்களுக்கு ஊழியம் இல்லையென்று அர்த்தமில்லை.
பழைய ஏற்பாட்டில்தான் தனிப்பட்ட அழைப்பு என்று சொல்லுகிறது. ஆரோனைப் போல ஒருவனை அழைக்கப்பட்டாலொழிய இந்தகனமாக ஊழியத்திற்கு யாரும் தானாய் வருவதில்லை.
பொதுவான அழைப்பு என்ன? சால்வையை யார் வேண்டுமானாலும் போய் எடுத்துக் கொள்ள்லாம். புதிய ஏற்பாட்டில் அவருடையப் பிள்ளைகளாய் அவருக்கு ஊழியம் செய்ய வேண்டிய அந்த அழைப்பைத்தான் ஆண்டவர் விரும்புகிறார்.
உதாரணமாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள். எங்கப்பா மத்தியான வெயிலில் வயல் வெளியில் நின்று, மண்வெட்டியைப் பிடித்து கொத்திக் கொண்டேயிருக்கிறார். ஒரு பக்கம் வேலைக்காக கூலிகாரர்கள் நின்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஒரு பக்கம் நான் நின்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். அவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள்?அவர் கூப்பிடட்டும். ஒரு நாளைக்கு எவ்வளவு கூலி என்று பேசட்டும். அதற்குப் பிறகுதான் நான் வேலைக்குப் போவேன். ஆனால் நான் அப்படியல்ல. நான் கூலிக்காரனல்ல. என்னுடைய தகப்பனாருக்கு சொந்த மகன். என்னை அழைக்க வேண்டுமென்று நான் பார்க்கமாட்டேன்.எங்கப்பா வயல் என்னுடையவயல். எங்கப்பா என்னைகூப்பிட்டாலும் கூப்பிடாவிட்டாலும் எங்கப்பா நெற்றி வியர்வை சிந்த பாடுபடும்போது நானாக ஓடிப்போய் அப்பா, மண்வெட்டியைத் தாங்க. நீங்கள் ரொம்ப நேரம் வேலை செய்து விட்டீர்கள். நான் கொஞ்ச நேரம் கொத்துகிறேன்.
எங்கப்பா என்னிடம் எவ்வளவு கூலி வேண்டும் என்று கேட்பாரா? கேட்கமாட்டார். ஏனென்றால் நான் அவருடைய மகன். அவருடையதெல்லாம் என்னுடையது. அப்பா வேலை என் வேலை. அப்பா கூப்பிட வேண்டுமென்றில்லை. என்ன ஊழியம் உங்கள் கையில் கிடைக்கிறதோ முழு பெலத்தோடு நீங்கள் அதை செய்ய செய்ய உங்களிலுள்ள அபிஷேகம் பெருகிக் கொண்டேயிருக்கும். சால்வை உங்கள்மேல் விழுந்துக் கொண்டேயிருக்கும்.